نوحو
او جيجل،
مون توکي چيو هو
مون واعدو ڪيو هو،
جڏهن مان پڙهي پار پوندس ۽، ننڍڙو نه رهندس
تڏهن تو کان خرچي نه گهرندس ــ
ايلاز، آزيون ڪري
مان تو کان ڪڏهن ڪجهه نه گهرندس.
بس، فقط ڳالهه هڪ ٻن سالن جي آهي،
مان پڙهي پار پوندس.
مون توکي چيو هو ــ
مون کي خبر آ، او جيجل
ته، تون مسڪين آهين،
غربت جي ماريل
مفلس، ۽ محتاج آهين.
پر، مان ڇا ڪريان!
سنگتين ۽ ساٿين جو اصرار آهي
ته، مان قافلي ۾ شامل ٿيان،
۽ سفر تي روانو ٿيان!
مون توکي چيو هو ــ
تون مون کي فقط ويهه رپيا
۽ هڪ کن وڳو ساڻ ڏي،
سفر مختصر آ!
صنوبر، سفيدي جي وادين ۾ ويندس،
۽ وري جلد ورندس.
ڏس، او جيجل
مان ڳڀرو ۽ ڳاڙهو
ڀڳل ۽ ٽٽل،
پنهنجي لهوءَ جي گلابن ۾ وهنتل
مان واعدي مطابق
وري آيو آهيان!
او جيجل، او جيجل ــ
عجب مان! تون مون ڏانهن ڏسين ٿي!
ڪجهه نه ڪڇين ٿي
ڪجهه نه پڇين ٿي،
خاموش
گم سم
وياڪل، وياڪل
منهنجي ڪوري ڪفن ڏانهن
ڏسين ٿي!
مون واعدو ڪيو هو، امڙ
جڏهن مان پڙهي پار پوندس
۽ ننڍڙو نه رهندس
تڏهن تو کان خرچي نه گهرندس.
سوچيو هيم ــ
جڏهن مان پڙهي پار پوندس
پيرن تي پنهنجي مان بيهندس
تڏهن سک سوين،
۽ خوشين جا هزارين خزانا
تنهنجن قدمن ۾ آڻي مان رکندس.
•••
سوچن جا تابوت
اجل جي ڪلهن ته هلن ٿا،
منهنجي ڪوري ڪفن کي هٽائي، امڙ
تون مون ڏانهن ڏسي وٺ، ڏسي وٺ ...
هلي آءُ،
موڪلايون او جيجل.
تمنا خوابن جو ٻيو نالو آهي.
مان وڃان ٿو،
مان سوين سک
خوشين جا هزارين خزانا
تنهنجن قدمن ۾ آڻي نه رکندس.
ها، مٺڙي امڙ
ڪجهه ڏهاڙن پڄاڻان جڏهن،
منهنجي قبر جي آلي مٽي
سڪي ٺوٺ ٿيندي،
ناز بوءِ ۾ خوشبو نه رهندي
۽ جڏهن، ڇانگا گليءَ ۾ •
ڪٿي ڪا ڪَلي
هڪ دفعي لاءِ کلي
وري بند ٿيندي،
تڏهن، توکي سرڪار طرفان
ڏهن هزارن جي بخشيش ملندي.