رمضان سڳور آيو آهي
”صبح کان وڏي صاحب کي گيهه جا ٻه ٽين ڏيڻ ويو، ته هينئر شام جو موٽيو آهي!“ پيءُ چلم پري ڪندي پنهنجي پٽ کي چيو، ”سڏ ڪرينس ته کل لاهي ڇڏيانس.“
”اهو رمضان ته اڃا تائين نه موٽيو آهي، بابا.“ نينگر چيو، ”ٻيو رمضان آيو آهي.“
”ٻيو ڪهڙو رمضان آيو آهي؟“ پيءُ پڇيو.
”بابا.“ نينگر چيو، ”ٻيو رمضان آيو آهي ــ جنهن ۾ پاڻ سٺا سٺا، سوادي کاڌا، مٺايون، ميوا ۽ کير ۾ جليبيون وجهي کائيندا آهيون.“
”اڇا اڇا!“ پيءُ پنهنجي پٽ جي ڳالهه سمجهي ويو. چيائين، ”ائين چئه ته رمضان شريف آيو آهي.“
”ها، بابا.“ نينگر چيو، ”رمضان شريف آيو آهي.“
”ماشاءَ الله!“ پيءُ خوش ٿيو. پٽ کان پڇيائين، ”توکي ڪيئن خبر پيئي ته رمضان شريف، ڀلائين ۽ برڪتن وارو مهينو اچي ويو آهي؟“
”مان برڪت عليءَ جي ڊيپوءَ تان کنڊ وٺڻ ويو هوس.“ نينگر چيو، ”برڪت عليءَ ڪارڊ تي مون کي کنڊ نه ڏني. منهنجي سامهون هن هڪڙي ٻئي شخص کي اٺئي رپئي سير جي حساب تي پنج سير کنڊ ڏيئي ڇڏي.“•
پيءُ عجب ۾ پئجي ويو. پٽ کان پڇيائين، ”ان معاملي جو رمضان شريف سان ڪهڙو تعلق آهي؟“
نينگر وراڻيو، ”گذريل سال، ۽ ان کان پر سال، جڏهن به کنڊ بليڪ تي وڪامي هئي، تڏهن ڪجهه ڏينهن کان پوءِ رمضان شريف آيو هو.“
”اهو کنڊ وارو وڏو ملعون آهي، پٽ.“
”۽ گيهه وارو؟“
”گيهه کي ڇا ٿيو؟“
”سچو گيهه ته توهان وڏي صاحب کي ڏياري موڪليو.“
”ها پٽ. رمضان شريف اچڻو آهي نه، تنهن ڪري وڏي صاحب کي سچو گيهه ڏياري موڪليم.“
”مان وري بناسپتي گيهه وٺڻ ويس. نه مليو. مارڪيٽ خالي آهي.“
”بدبختن ذخيرو ڪيو هوندو ۽ هينئر بليڪ تي وڪڻندا.“
”گوشت جي قيمت ۾ به برڪت پئجي ويئي آهي بابا. پندرهين رپئي سير پيو وڪامي.“
”استغفرالله!“ پيءُ پنهنجي ڪنن تي هٿ رکيا. چيائين، ”ملعون مرندي ئي دوزخ ۾ ويندا.“
نينگر چيو، ”رمضان شريف برڪتن وارو مهينو آهي، تنهن ڪري کارڪن جي قيمت به وڃي اٺين ــ ڏهين رپئي سير تي بيٺي آهي.“
”ڀلا صوفن جو ڪهڙو حال آهي؟“ پيءُ پڇيو.
پٽ وراڻيو، ”اٺين ــ ڏهين رپئي سير پيا ملن.“
”هي وٺ هڪ سؤ رپيا.“
پيءُ پنهنجي پٽ کي سؤ جو نوٽ ڏيندي چيو، ”ڏهه سير سٺا صوف وٺي وڃي صاحب جي گهر ڏيئي اچ. وڏو صاحب وڏي ڌام ڌوم سان رمضان شريف ملهائيندو آهي.“