ڪميونسٽ شاعر
”مون کي پنهنجي ڪوتاهيءَ جو اعتراف آهي، باس.“
”ڪهڙو سبب آهي، جو تون اڃان تائين ان شاعر کي ٺڪاڻي لڳائي نه سگهيو آهين، جيڪو تعصب پکيڙي رهيو آهي.“
”مون گهڻن ئي شاعرن کي ٺڪاڻي لڳائي ڇڏيو آهي، باس.“
”پر تون اڃا تائين شاهه عبداللطيف ڀٽائيءَ کي ٺڪاڻي لڳائڻ ۾ ناڪام رهيو آهين.“
”شاهه عبداللطيف ڀٽائيءَ جي تلاش جاري آهي، باس. درحقيقت سندس تلاش واري مهم ۾ ڪجهه رخنو پئجي ويو آهي.“
”ڪهڙي قسم جو رخنو؟ ڇا هن هٿيار کنيا آهن؟“
”نو باس.“
”ته پوءِ؟“
”هڪ ٻيو ۽ وڌيڪ خطرناڪ شاعر پيدا ٿي پيو آهي. مون ڪجهه ماڻهو ان شاعر جي ڪڍ لڳائي ڇڏيا آهن.“
”هو ڪهڙي ڊگريءَ جو خطرناڪ شاعر آهي.“
”فرسٽ ڊگريءَ جو خطرناڪ آهي.“
”ته ڇا هو به تعصب پکيڙي رهيو آهي؟“
”تعصب! هو ڪميونسٽ آهي باس.“
”ڪميونسٽ! ڇا هتي ڪميونسٽ دم خم هڻي سگهن ٿا؟“
”هو نه فقط ڪميونسٽ آهي، پر ملحد پڻ آهي.“
”توکي خبر هئڻ گهرجي، ايجنٽ زيرو زيرو فور، ته ملحد ۽ ڪميونسٽ ۾ ڪو فرق نه هوندو آهي.“
”آءِ ايم ساري، باس.“
”ان ڪميونسٽ شاعر جي شاعريءَ مان ڪو مثال ٻڌاءِ.“
باس، هن پنهنجي هڪ شعر ۾ چيو آهي:
مذهبن ملڪ ۾ ماڻهو منجهايا ــ
پيرن بزرگن پنڊتن بيحد ڀلايا.
”Highly Objectionable سخت اعتراض جوڳو شعر آهي. اُن ملحد شاعر جو نالو ڇا آهي؟“
”سچل سرمست.“
”سچل سرمست کي هڪدم ٺڪاڻي لڳايو وڃي. سندس ٻيڙو ٻوڙيو وڃي.“
”اوڪي باس.“