ماريندو ته الله آهي نه؟
”ها، مان فقط ڪالم لکندو آهيان. بالم ڪڏهن به نه لکندو آهيان.“
”مڙيئي خير آهي! ڪالم ته لکندا آهيو نه؟“
”ها.“
”مان توهان سان ملڻ آيو آهيان.“
”ڀلي ڪري آيا.“
”مون کي توهان سان ڪجهه ڳالهائڻو آهي.“
”ڳالهايو.“
”ڪجهه مخفي ڳالهائڻو آهي.“
”مخفي ڳالهايو.“
”هو جيڪو سامهون واري ميز تي ٽنگون رکي ويٺو آهي نه، سو شخص مون کي ٺيڪ ماڻهو نه ٿو ڏسجي.“
”توهين هن جي باري ۾ ڳالهائڻ آيا آهيو؟“
”نه، پر هن جي موجودگيءَ ۾ ڳالهائڻ ٺيڪ نه ٿو لڳي.“
”هو منهنجو پيارو دوست، ۽ مشهور عامل ڪامل صحافي ڦندڻ آهي.“
”ته پوءِ مان ڳالهايان؟“
”هائو ادا، ڳالهاءِ.“
”ڀائو ڪالم وارا، سڀ کان اول مون کي اهو ٻڌاءِ ته ماڻهوءَ کي ڪنهن پيدا ڪيو آهي؟“
”الله سائين“
”پڪ؟“
”هائو“
”۽ ڀلا ماڻهوءَ کي ماريندو ڪير آهي؟“
”الله سائين.“
”پڪ؟“
”بلڪل پڪ“
”ڏس پنهنجي ڳالهه تان ڦري نه وڃجانءِ“
”تون منهنجو انٽرويو ته نه وٺڻ آيو آهين؟“
”ڀلا هڪ پن به الله سائينءَ جي مرضيءَ کانسواءِ ڪڏهن چُري سگهيو آهي؟“
”نه، ڪڏهن به نه.“
”مطلب ته ماڻهن کي الله سائين پيدا ڪندو آهي ۽ ماريندو به الله سائين آهي ۽ هڪڙو پن به الله سائينءَ جي مرضيءَ کان سواءِ چري نه سگهندو آهي. هاڻي تون ئي ٻڌاءِ. ڪالم وارا ڀائي، ته الله سائينءَ وارا ڪم ڪو بندو گندو ڪيئن ڪري سگهندو؟“
”ڇا مطلب!“
”مطلب ته مان پوليس وارن جو نمائندو آهيان. اسان تي الزام آهي، ته اسين ٿاڻن ۾، جيلن ۾، ۽ پوليس مقابلن ۾ قيدين کي ماري ڇڏيندا آهيون؟“
”ته ڇا اهو ڪوڙ آهي؟“
”ڏس! تون اقرار ڪري چڪو آهين، ته ماڻهوءَ کي فقط الله سائين ماري سگهندو آهي. الله سائين جيڪڏهن ٿاڻي جي لاڪپ، يا جيل ۾ ڪنهن قيديءَ کي مارڻ جو فيصلو ڪري ٿو ۽ پوءِ کيس ماري ڇڏي ٿو، تنهن ۾ اسان مسڪين پوليس وارن جو ڪهڙو ڏوهه آهي؟“