”شهنشاهه لطيف ؓ جي وفات“
حوالا:
(تقويم تاريخي _ (عبدالقدوس هاشمي) 1965ع)
(جُوهر تقويم : (ضياءُالدين لاهوري) 2004ع)
(سنڌ جو شاهه: (بدر ابڙو) 2014ع.)
جڏهن شهنشاهه لطيف وفات ڪئي ته وفات واري ڏينهن تي سندس ڪيترن ئي مريدن ”فراق“ سبب روئي روئي دم ڏنو.
(معيار سالڪان طريقت ص _ 664) سال 2010ع
تخته الڪرام ص _ 388 _ ڇاپوٽيون 1989ع)
شهنشاه لطيف لاءِ راڳ روحاني خوراڪ هو. جو راڳ جي رَس ۾ ئي هي جهان ڇڏيائين. پورا (21) ڏينهن مراقبي هڪ هنڌ ويهي رهيا. هڪ ڏينهن مراقبي واري ڪوٺي مان نڪري هڪ سو گهڙن پاڻي سان غسل ڪري اندر وڃي ويٺا. عارفانه سنڌي ڪلام جوراڳ ٿيندو رهيو. برابر (3) ڏينهن راڳ جي مجلس رهي. فقير ڏسن ته شاهه صاحب جي روح جو پکي هن خاڪي پڃري مان پرواز ڪري چُڪو آهي. اهو واقعو (14 صفر 1165 هه) ۾ ٿي گذريو.
شهنشاهه لطيف جي جسم مبارڪ کي ساڳين ڪپڙن ۾ پردي اندر غسل ڏنو ويو. جيئن سندن وصيت ڪيل هئي. غسل جو ڪم ميان ولي محمد ولد آخوند نُور محمد ڀٽي ادا ڪيو. ۽ سُهڻي لطيف کي وصيت : موجب/(ڀٽ) جي بستي ۾ مٽي ماءُ حوالي ڪيو ويو. سندس والد شاهه حبيب جي مزار اتر طرف 8 کان 9 وکن تي آهي.
( شاهه جو رسالو: ڊاڪٽر نبي بخش خان بلوچ ص _ 43)
(لطف اللطيف: مولانا دين محمد وفائي ص _ 131).
وفات جي تاريخ مخدوم محمد ابراهيم هالائي. ۽ محمد پناهه ”رجا“ هيٺين شهرن مان ڪڍي آهي.
”زد نعره در فراق دگر کرد سينه چاک
شد محو در مراقبه جسم لطيف پاک“
محمد پناهه ”رجا“ 1165هه
شاهه صاحب ذوالمواهب ( ذوالمناقب) سيد عبدالطيف،
آنکه قطب وقت، خود بوده ست در اسرار حق.
مخدوم محمد ابراهيم هالائي 1165هه
( لطف اللطيف : 132) (شاهه جو رسالو: ڊاڪٽر بلوچ ص _ 43)