حضرت شيخ سليم چشتي رحمته الله عليه (884 هه _ 979 هه)
حضرت شيخ سليم چشتي رح جو نسب سلسلو: شيخ سليم بن بهاوالدين بن شيخ سلطان بن شيخ آدم بن شيخ موسيٰ بن شيخ مودود بن شيخ بدر الدين بن شيخ فريدالدين مسعود گنج شڪر رحمته الله عليه سان ملي ٿو.
سندس وڏا اجوڌن کان هجرت ڪري لڌيانه ۾ آيا. ڪجهه عرصو رهڻ بعد دهلي ۾ سڪونت اختيار ڪئي. پوءِ والد صاحب دهلي کان هجرت ڪري ”فتح پور سيڪري“ ۾ اچي رهائش پذير ٿيا. شيخ سليم چشتي رح کي عرب ۾ ماڻهو ”شيخ الهند“ جي لقب سان ياد ڪندا آهن. پاڻ ننڍي هوندي کان ئي الله پاڪ جي بارگاهه ۾ سجدو ڪيو ۽ سندس پيشاني تي ساري جو داڻو (چانور) چُنڀجي ويو. جو اهو نشان ڪافي عمر تائين رهيو. ۽ ڪافي تڪيلف به برداشت ڪرڻي پئي. پاڻ اُن کي ڪڍڻ جي ڪوشش به ڪيائون پر دل ۾ خيال آيو ته ماڻهو کلون ڪندا. ننڍي هوندي ئي والد صاحب هن جهان مان موڪلاڻي ڪئي. پوءِ سندس نظرداري وڏي ڀاءُ شيخ موسيٰ ڪئي.
پاڻ پنهنجي وڏي ڀاءُ کان سفر تي نڪرڻ لاءِ اجازت گُهري. مگر وڏي ڀاءُ اولاد نه هوندي اجازت نه ڏني. ڇو ته سندس کي پٽ جي اولاد نه هئي. پاڻ پنهنجي وڏي ڀاءُ کي چيو ته نا اُميد نه ٿيو. پٽ ڄمندو. (9) مهينن بعد وڏي ڀاءُ کي پٽ ڄائو پوءِ پاڻ وڏي ڀاءُ کان موڪلائي سفر تي روانا ٿيا.
فتح سيڪري جا وڻ ڇڏي. سر هند شهر جورخ ڪيو. جتي (ملڪ العلماءُ) شيخ مجدد الدين جي خدمت ۾ حاضر ٿيو. ۽ ڪافي عرصو رهيو. جتان ”علم ظاهري“ حاصل ڪيو. اِن رهڻ دوران ”قصبه بدالي“ به وڃڻ ٿيندو هو. جو حضرت شيخ زين العابدين چشتي رح جهڙي ڀلاري بزرگ جي مزارون تي دِلي سڪون ميسر ٿيندو هو.
931 هجري مطابق 1525ع ۾ (حرمين شريف) جي زيارت نصيب ٿي. ڪجهه عرصو (مڪي شريف) ۾ رهيا. ۽ مديني شريف ۾ به رهڻ جو شرف حاصل ٿيو.
عرب، عجم، خراسان، بصرا ۽ شام جو سير سفر زندگي جو حصو رهيا.عرب کان سير سفر ڪندي. هندستان واپس آيا. ۽ ”فتح پور سڪري“ ۾عبادت ۽ رياضت ۾ وقت گُذرڻ لڳو. باغ لڳرايائون. کوهه کوٽايائون. ۽ خانقاهه به تيار ڪرائي ويئي. سير سفر ۾ ڪافي بزرگن سان ڪچهريون نصيب ٿيون. اُنهن درويشن ۽ بزرگن ڪافي فيض حاصل ڪيو. حضرت شيخ ابراهيم چشتي رحمته الله عليه جي هٿ تي بيعت ڪئي. ۽ خرقه خلافت حاصل ٿيو.
962 هجري 1555 ع ۾ ”بيت الله“ جو سندن شرف حاصل ٿيو. ۽ سير سفر ڪندي 976 هجري بمطابق 1568 ع وطن واپس آيا. پهرين سفر دوران واپسي بعد شادي جهڙي نعمت نصيب ٿي. ۽ ٽن پٽن جي اولاد عطا ٿي. جن ۾ شيخ بدر الدين شيخ قطب الدين ۽ شيخ تاج الدين، شيخ تاج الدين اڍائي سال جي عمر ۾ وفات ڪري ويو. شيخ بدرالدين سندس جي وفات بعد گادي نشين مقرر ٿيو. ۽ قطب الدين شهنشاهه جهانگير جي عهد ۾ هڪ وڏي عهدي تي فائز رهيو.
پاڻ هڪ دفعي حجري کان مسجد طرف وڃي رهيا هئا ته هڪ فقير اُن ٽائيم سمهي رهيو هو. پاڻ اُن کي اُٿاريائون ۽ فرمايائون ته: ”فقيرن کي ڪنهن سان وڙهڻ نه گهرجي“ اِهو ٻڌي فقير شرمنده ٿيڻ لڳو. ۽ چيائين ”ته واقعي خواب ۾ آئون وڙهي رهيو هوس.“
پاڻ ”فتح پور سيڪري“ ۾ رهندي ئي ماڻهن کي ” شاهي عمارات“ تيار ٿيڻ کان (15) سال پهريائين چيو هو ته پنهنجا مڪان ڪشادا ۽ ويڪرا ٺهرايو. جو ڪو وقت ايندو جو جڳه ٺهرائڻ مشڪل ٿي ويندي.
حضرت شيخ سليم چشتي رحمته الله عليه (95) سالن جي عمر ۾ 29 رمضان المبارڪ 979 هجري بمطابق : 14 فيبروري 1572ع ۾ وفات ڪئي. سندس آخري آرام گاهه ”فتح پور سيڪري“ ۾ آهي جتي آرامي آهن.
پاڻ ٿڌي پاڻي سان روزانو غسل ڪندا هئا. ڀل ڪيتري به سردي هجي. ۽ فرمايائون ته:
”درويشن جي هڏين ۾ عشق الاهي جا بيشمار سوراخ آهن.“
حوالا:
تذڪره اولياءِ پارڪ وهند: ڊاڪٽر ظهور الحسن شارب
جوهر تقويم: ضياءَ الدين لاهوري 2004ع