(14)
تانسين تُون نه فقير، جانسين سانگُ سِسِيءَ جو،
ماڻِئو تَنِ مَلِيرُ، جَنِ جُسو مالُ مُباحُ ڪِئو.
[ايسيتائين تون هر گز فقير ( جيڪو حق کان سواءِ ٻي ڪا شيءِ نٿو رکي) ٿي نه ٿو سگهين. جيسيتائين توکي پنهنجي جان جو فڪر آهي. فقط اهي ئي پنهنجي اصلي ماڳ (منزل) تي پهتا. جن پنهنجو جند جان ۽ مال متاع يعني سڀ ڪجهه (دوست تان) قربان ڪري ڇڏيو.]