(34)
جِتان ناههِ گُمانُ، تِتان ڪِين ڪَهَاءِ،
‘يهدي الله لنوره من يشاءُ’، گُندرَ سَڀ گَياءِ،
جيڏيون مُن دُعا ڪجانءِ، ته ڦِري ڦوڙائو نه ٿِئي.
[تجليءَ جو حصول) جتي سوچ يا گمانئي نٿو پهچي. ان بابت ڪجهه به ٻڌائڻ يا چوڻ نه کپي. ‘الله پنهنجي نور جي واٽ ان کي وٺائي ٿو، جنهن کي هو گهري ٿو’ فقط انهيءَ صورت ۾ سڀ غم ۽ تڪليفون دور ٿين ٿا. اي منهنجيون سرتيون! دعا ڪجو ته وري منهنجو واسطو فراق ۽ جدائي سان نه پوي.]