(61) (61) پِريان جي پَچارَ ۾، اچي جَنِ آرَامُ، دُنيا تَنِ کي دامُ، پُڇنِ مَوسِمَ مَوتَ جي. [اهي (عارف) جن کي محبوب جي يادگيريءَ ۾ سڪون ملي ٿو تن لاءِ هيءَ دنيا قيد يا بند آهي. اهي سدائين موت (فنا) جي فڪر ۾ آهن.]