(55)
هُوندئا هوتُ پري، اوڏو نه اڻ هُوندِ کي،
سَڄَڻُ تَنِ سَرِي ‘لا’ سِين ‘لا’ لاهِين.
[اهو محبوب (ذات خداوندي) هئڻ (ظاهري وجود) وارن کان ته پري آهي. پر نه هئڻ(عدم) وارن کي به ويجهو ناهي. (اهي به وٽس پهچي نٿا سگهن) در اصل محبوب جو مشاهدو انهن کي نصيب ٿئي ٿو جيڪي نفيءَ جي به نفي (فناءُ الفنا حاصل) ڪن ٿا. ]