(41)
جَنين ڏِٺو پاڻُ، تَنين ڏِٺو سُپرين،
غَلَطِ اِيءُ گُمانُ،ته عارفُ پَسِي آرِسي.
[اهي ( سالڪ) جن پنهنجو پاڻ کي ڏٺو (اندر جو مشاهدو ڪيو) تن ڄڻ پنهنجي محبوب کي ڏٺو. اهو غلط خيال آهي ته عارف فقط عڪس ڏسي ٿو يعني حقيقت تائين نٿو پهچي. (من عرف نفسہ فقد عرف ربہ يعني جنهن پنهنجو پاڻ سڃاتو تنهن پنهنجي رب کي سڃاتو).]