(50)
ڇَڏي عَالَمُ اِمڪاني، وڃي رسُ وُجُوبُ کي،
‘الولاية وصول الاسسم’ اٿي پُڇُ اوطان،
‘کل شيءِ في کل شيءِ’، سَڀَتِ سَڀُ تمام،
جَتين ڏٺو پاڻُ، سي سَڀُ پَسنِ پَڌرو.
[تون هن ظاهري جهان (عالم امڪان) کان گذري اڳتي وڃ ته واجب الوجود يعني ذات خداوندي تائين پهچين.‘ ولايت اسم (ذات الله) تائين پهچڻ جو نالو آهي.’ تنهنڪري تون به اُٿي انهيءَ ماڳ جي ڳولا ڪر ‘ سڀ ڪا شيءِ سڀ ۾ (وحدت جي وائي) آهي.’ گويا هو سڀڪجهه پاڻ آهي. انهيءَ ڪري ن پنهنجي اندر جو مشاهدو ڪيو ته انهن کي(سائين سميت) سڀ ڪجهه ظاهر ظهور نظر آيو.]