(73) (73) جَسُ دُنيا جي دَردَ کي، جَنهن مِٺو مَوتُ ڪِئو، وَطَنُ تن وئو، پِرتِجَنِ پَرڏيهه سِين. [دنيا جي انهن تڪليفن ۽ ڏکن (رياضتن ۽ مجاهدن) کي شاباس آهي جن جي ڪري موت (عالم منڪرت) کان محروم ٿي ويا. جن هن دنيا (پرديس) سان محبت رکي.]