(33)
وَطَنُ جَنِ وِڇوڙِئو، سَڄڻُ تَنِ ساڻي،
نِڪِرُ نِماَڻي، ڪانهي ڪَنڌي ڪِيچَ رِي.
[جن (طالبن) ظاهري وطن (هن جهان) کي ڇڏي ڏنو يا ترڪ ڪيو.محبوب انهن جو ئي ساٿي آهي. اي (سسئي) نماڻي! تون هر حال ۾ (ڀنڀور مان) ٻاهر نڪر. ڇو ته ڪيچ( محبوب جي ماڳ) کان سواءِ ٻي ڪا پناهه جي جاءِ ڪانهي.]