(70)
عَدَمُ اُوتارونِ، نامُرادي سَمَرو،
ڪُفر ۽ اسلامَ کان، لنگهي هوتُ لَڌونِ،
ڇَڏي خوف اُميد کي، سَڄَڻُ صحيح ڏِٺونِ،
رَضا راحت سندونِ، مُوران مَڱنِ نه ڪِي ٻِئو.
[انهن (عارفن) جي اوطاق عدم (نيستي) آهي ۽ نامرادي (دنيا مان اميد ته رکڻ) سندن سفر جو سامان آهي. هو ڪفر (نفي) ۽ اسلام( اثبات) کان اڳتي وڌي صرف محبوب (جي ذات) کي ڳولين ٿا. ساڳيءَ ريت هو هر قسم جي خوف ۽ اميد کي ڇڏي پنهنجي محبوب وٽ پهچن ٿا. هنن جو مولمقصد فقط محبوب جي رضا (تصوف ۾ آخري مقام) آهي ۽ ان کان سواءِ هو ٻيو ڪجهه نٿا گُهرن.]