(56)
ڪَي آسائو اِحسانَ جا، ڪَنين صِفاتي شوقُ،
ذاتِي تَنِين ذوقُ، جي خاصُ الخاصِ خَلقَ جا.
[هڪڙا (سالڪ) احسان (مالڪ جي خاص نوازش) جي اميد رکن ٿا ته ٻيا وري فقط صفات جي ظاهري حسن ۾ مشغول رهن ٿا. ليڪن جيڪي الله جي ذات جي محبت ۽ طلب ۾ آهن. اهي ئي خاص طور خلقيل ٻانها آهن.]