(25)
اوڏيون جي عِشقَ کي، عقل اُنِ ڪِئاءِ،
عقل سودو آڇَ ڪَري،عِشقُ ڦُرَ فرماءِ،
عشق اُهِيئي ڊاههِ، عَقُلَ جي اَڏَ ڪري.
[جيڪي عشق جي ويجهو ( يعني محبوب وٽ پهچڻ واريون) آهن. انهن لاءِ عقل جي ڪا حيثيت نه آهي. هونئن به عقل سوديبازي (تڪ تور) ڪري ٿو. جڏهن ته عشق سڌو سنئون پاڻ ڦُر ڪري ٿو. (برابر) عشق اهڙو ئي آهي. جيڪو عقل جي هر اڏاوت کي ڊاهي پٽ ڪري ٿو.]