(52)
سگهي مِڙندينءَ مارئي، وَطَنُ ڪِيمَ وِسَارِ،
پاڻههِوَرُ پنهوارِ، سَههُ آرِ عُمَرِ جي.
[اي مارئي! تون جلد ئي واپس (عالم ارواح) موٽي ويندينءَ، تنهنڪري تون پنهنجي اصلي وطن کي نه وسارتنهنجو پنهنجو مڙس پنهوار (تو سان گڏ اندر ۾) آهي. ان ڪري عمر (نفس) جون ارڏايون برداشت ڪندي رهه!]