(42)
تُنهنجي واٽَ وُجُودُ، ٻَهرِ پُڇُ مَ پيچرا،
مِڙئو تَنِ مَعبودُ، جي قَرِيي رهن ڪينَ جي.
[تنهنجي وجود ۾ اندر ئي تو لاءِ صحيح واٽ موجود آهي. ان کان ٻاهر ٻئي ڪنهن رستي جي پُڇا نه ڪر. انهن (سالڪن) کي پنهنجو معبود يا اصل محبوب ملي وڃي ٿو. جيڪي سدائين ڪين يا نفيءَ جي وسنديءَ ۾ رهن ٿا.]