(39)
پاڻي لَهرِ پَسَڻَ ۾،ٻئي برابر ٿِئا،
ڪي اُتيئي اَڙِئا، ڪي لنگهي مَقصَدَ مِڙئا.
[پاڻي ۽ ان مان پيدا ٿيندڙ لهرون (ظاهري وحدت سبب) ڏسڻ ۾ برابر (هڪ جهڙا) نظر اچن ٿا. ڪي (گهٽ سمجهه وارا) اتي ئي منجهي بيهي رهن ٿا(ٻنهي کي هڪ سمجهن ٿا) ته ڪي وري ان کان اڳتي وڌي مقصد (ذات مطلق جي سڃاڻپ يعني شهود)تائين پهچي وڃن ٿا.]