(84)
سَبَبِي سُکُ سُحَابُ، ڪَمُ فَقيرنِ ڪِينَ سِين،
بَرُ لڌائون بابُ، اَدِيون عَيش مُدامَ جو.
[ظاهري اسبابن مان ملندڙ سک ۽ خوشيءَ جو مثال ڪڪرن ياس بادلنجهڙو آهي ( جن مان مينهن وسي ٿو) پر فقيرن (سالڪن) جو مطلب ڪين يا نفيءَ سان آهي. اُهي برپٽ بيابان (نفيءَ جي ميدان) ۾ به اهڙو در ڳولي لهن ٿا. جيڪو کين سدائين خوشي ۽ راحت رسائي ٿو. ( فنا مان بقا حاصل ٿئي ٿي.)]
***پورو ٿيو***