(17)
ڇَڏِيان هيءُ جهانُ، هُو پُڻ گهوري گهوريان،
پَلَڪَ پريان ساڻ، جي مون سَري جيڏيون.
[مان هيءُ جهان ( جيڪو ڪا اهميت نٿو رکي) قربان ڪري ڇڏيان، پر هو (آخرت وارو) جهان (انعام ۾ ملندڙ) پڻ محٻوب تان گهوري ڦٽو ڪيان. بشرطيڪ هڪڙي گهڙي مون کي پنهنجي سڄڻ سان گهارڻ جو موقعو ملي ( هن جو قرب حاصل ٿئي.)].