(27)
سَاجَنَ جي سِڪَ رِي، ڪنهن نه ڪاڍو ڪِيڏهم،
پُڇئم پيرَ پري تان چوڏس مُنهن مَنصور جو.
[محبوب (حقيقي) جو عشق ئي هر شيءِ کي هن ڏانهن ڇڪي ٿو يا ڪشش جو ڪارڻ بنجي ٿو. ان واٽ ۾ اڳتي وڌي پُڇا ڪيم، ته هر طرف منصور جو چهرو آيو،(جنهن کي پاڻ سوڌو هر شيءِ ۾ محبوب جو مشاهدو نصيب ٿيو هو.)]