(43)
اُسَرُ اُڀنِ ڏانهه، مَڇُڻ رَهين رُڃ ۾،
جُزي جائزُ ناههِ، ڪُلَّ ريءَ ڪَٽِڻُ ڏِينهڙا.
[توکي مٿي آسمان (عالم ملڪوت) ڏانهن روانو ٿيڻ گهرجي نه ته اجايو هيٺ رڃ ۾ رهجي ويندين. ڪنهن به جُزي کي اهو نٿو جُڳائي (ممڪن ناهي) ته پنهنجي اصل يا ڪُل کان الڳ ٿي زندگي گذاري.]