(20)
سَامي ڪَنڌُ ڪَپَاءِ، ڪَنَ ڪپايا خَيرُ ڪِين،
هِيءُ تَنين جي جاءِ، جَنِين ٻَئي جَڳَ ڇَڏِئا.
[اي سامي! (طالب) تون پنهنجي سر جي قرباني ڪر ( مڪمل فنا اختيار ڪر) باقي هي شوق مان ڪن چيرائڻ ڪا وڏي ڳالهه ڪانهي اصلي ماڳ تي اهي رسندا. جيڪي ٻئي جهان (هر قسم جي خوف ۽ اميد) ڇڏي ڏين ٿا.]