(62)
ويههُ مَ وِسَاري، پُڇا ڪَرِ مَ پنڌ جي،
ڪَٽي آهِري، صافُ ڪَرِ ته ڪَمُ ٿِئي.
[اصلي منزل بابت سستي ۽ غفلت ڪري ويهي نه رهه ۽ نڪي ويهي پنڌ کان ( نٽائڻ خاطر اجايون) ڳالهيون نه ڪر. بلڪ پنهنجي ڪٽ چڙهيل (قلب واري) آئيني کي اُجاري صاف ڪر ته مراد (مشاهدو) ماڻين.]