(46)
جيڪي پَسِجُ پاڻ، جيڪي وِسَههُ پَسڻيين،
اِنهان پَري کاڻِ، عالمَ ڪَهَنِ ڪُفرَ جي.
[توکي کپي ته جيڪي ڪجهه پاڻ ڏسي (سمجهي) سگهين ٿو ته اهو پاڻ ڏس ۽ سمجهه يا جيڪي ٻين ڏٺو آهي (۽ توکي ٻُڌائين ٿا) ان تي يقين ( ۽ عمل) ڪر. انهن ٻنهي ڳالهين کان جيڪي پري پيا. انهن بابتعالم سڳورا گمراهه هجڻ جي راءِ رکن ٿا.]