خواجه ربيع
هي حضرت عليؑ جو صحابي هو. بني اسد قبيلي سان تعلق هئس ۽ ڪوفي جو رهڻ وارو هو. پاڻ علم حديث ۽ تفسير جو وڏو ڄاڻو هو، زُهد ۽ تقويٰ جي ڪري مشهور هو. سندس وفات سن 63 هجريءَ ۾ ٿي. سندس قبر هينئر مشهد شهر ۾ ئي آهي. تاريخ ۾ لکيل آهي ته امام رضاؑ جن فرمايو هو ته طوس ۾ اچي مون کي خواجه ربيع جي قبر جي زيارت کان سواءِ ڪجهه به مليو. شيخ بِهائي لکن ٿا ته پاڻ ايران جي فتح کان پوءِ طوس ۾ قيام فرمايائون. خواجه صاحب ويهن سالن تائين دنيا جي ڳالهين کان پري رهيا ۽ يادِ الاهي ۾ مشغول رهندا هئا. هڪ دفعي ڪنهن خواجه پڇيو ته توهان نه ڪنهن جي غيبت ٿا ڪيو ۽ نه ڪنهن جي باري ۾ ڳالهايو ته پاڻ چيائيون ته مان پنهنجي نفس کان ئي مطمئن نه آهيان ٻين جي باري ۾ ڇا چوان. هڪ دفعي ڪي چور سندن قيمتي گهوڙو جيڪو ان وقت ويهه هزار درهمن جو هو ڪاهي ويا جنهن وقت پاڻ نماز مشغول هئا. ماڻهن کين چيو ته خواجه صاحب اوهان جي موجودگيءَ ۾ ئي چور گهوڙو ڪاهي ويا توهان انهن کي ڪجهه به نه چيو. پاڻ فرمايائون ته مان نماز ۾ مشغول هئس ۽ منهنجي خيال موجب الله سائينءَ کي منهنجو نماز ۾ مشغول هئڻ گهوڙي کان وڌيڪ پسند هو. پاڻ پنهنجي جيئري ئي گهر ۾ قبر ٺاهي ڇڏي هئائون جنهن ۾ ويهي دعا گهرندا هئا ۽ قرآن پاڪ پڙهندا هئا.
سج لهڻ وارو هو، تنهن ڪري ٽيڪسي واري کي واپس هلڻ لاءِ چيوسين ۽ اپارٽمينٽ ۾ لٿاسين. ڪجهه وقت آرام ڪري نماز مغربين اپارٽمينٽ تي ئي ادا ڪري نڪتاسين ته بازارِ امام رضاؑ ڏسجي ۽ وري حرم جي زيارت ڪجي.