بي بي زينب عليها سلام جو خطاب
يزين ملعون درٻار جي هن وڏي هال ۾ شاهاڻي دٻدٻي سان پنهنجن عزيزن ۽ درٻارين سان گڏ ويٺو هو. درٻار ۾ تقريباً چوڏهن سؤ ڪُرسين جو انتظام ڪيو ويو هو، جن تي شهر جا عمائدين ويٺل هئا. يزيد ملعون هڪ مٿاهين تخت تي ويٺو هو. بي بي زينب (ع) جرات ۽ هشمت سان اهڙو ته خطبو ڏنو، جو ماڻهن کي مولا عليؑ ياد اچي ويو. هن شير دل بيبيءَ جو خطاب ۽ انداز تخاطب تاريخي، منفرد ۽ جداگانو هيو. بيبي سانئڻ علم و فضل عقل ۽ دانش جو اهو درياهه وهايو، جنهن جو تاريخ ۾ مثال ڪونه ٿو ملي. هڪ لٽيل ڦريل ٿڪل، اوجاڳيل، زنجيرن ۾ جڪڙيل، زخمن سان چُور قافلي جي سربراهه جي حيثيت ۾ پنهنجي خاندان ۽ نبيﷺ جي چشم و چراغ امام حسينؑ سان ٿيندڙ ظلمن جو داستان اهڙي انداز سان پيش ڪيو، جو درٻار ۾ سانت ٿي وئي. عمائدين شهر جي مٿان جڏهن حق ۽ صداقت جو راز کلي ويو ۽ عين ممڪن هو ته درٻار ۾ بي چيني ڦهلجي وڃي ها ۽ ڪو انقلاب برپا ٿي وڃي ها، ته يزيد ملعون طئي ٿيل حڪمت عمليءَ مطابق مؤذن گهرائي اذان تي اذان ڏيارڻ لڳو، جيئن بيبيءَ جي آواز کي دٻائي سگهي، پر بيبي جي خطبي کي بند ڪرائي نه سگهيو ۽ بيبي پنهنجو خطبو جاري رکيو. بيبي زينب جو اهو خطبو ڪتابي صورت ۾ انگريزي ۽ اردو ترجمي سان موجود آهي. جنهن ۾ بيبي دانش، فضل، علم، فصاحت ۽ بلاغت جا سمنڊ اُٿلائي وڌا آهن. حق ۽ باطل جي ڄاڻ ڏني آهي. شام کان سوين ڪوهه پري ڪربلا ۾ جيڪو ڪِيسُ ڪيو ويو هو، سانئڻ اهو عوام الناس تي آشڪار ڪيو ۽ ائين اڄ تائين بيبي جي خطاب ڪري هر انسانيت رکندڙ بشر ظلم کان نفرت ۽ مظلومن سان همدردي ڪندو رهي ٿو سواءِ انهن ظالم، سفاڪ، وحشي درندن، شقي القلب بي درد ماڻهن جي، جيڪي انساني شڪل ۾ سوئر، رڇ، بگهڙ ۽ ٻيا خونخوار درندا آهن.
درٻار هال به صحن وانگر ڪشادو هيو. ان ۾ پٿر جا وڏا وڏا گول ٿنڀا پنهنجي دور جي ڪاريگرن جي هنر جو بي مثال نمونو هئا. ڇت به گنبذ وانگر گول آهي. هتي هڪ ڪاٺيءَ جو چبوترو به آهي، جنهن تي سرڪار سيد الشهداءِؑ جو سر مبارڪ رکيو ويو هو ۽ يزيد ملعون بار بار سر مبارڪ ۽ چپن مبارڪن کي لڪڻ سان ڌڪ پئي هنيا. جنهن تي اتي ويٺل صحابي اهو چئي يزيد کي ڇُنهبيو ته خدا جو قسم آهي ته انهن لبن کي مون رسول الله (ﷺ) کي ڪيئي دفعا چُمندي ڏٺو هو. چون ٿا ته انهيءَ صحابي کي يزيد شهيد ڪرائي ڇڏيو هو.
آل رسول(ﷺ) جا دشمن اڃا تائين پنهنجي مڪروه ڪاررواين ۾ سرگرم آهن. اها آلِ رسول سان دشمني ناهي ته ٻيو ڇا آهي، جو اسانجي هڪ اسلامي بادشاهت واري ملڪ جي مکيه بندرگاهه واري شهر ۾ هڪ روڊ يزيد ابن معاويه جي نالي تي رکيل آهي. هي روڊ امام شافعي ( ) روڊ کي پرنس سعود الفيصل روڊ سان ملائي ٿو. ان کان علاوه سندس گاديءَ واري شهر ۾ هڪ وڏو سيڪنڊري اسڪول ’مدرسة يزيد بن معاويھ الثانويھ‘ ٺاهيو ويو آهي. ان کان علاوه الائي ڇا ڇا سندس نالي جي پويان منسوب ٿيل آهي. اسان وارا ملان جيڪي اتان جا پگهاردار آهن، اهي هتي به اهڙوئي زهر ڦهلائيندا رهن ٿا. سندن ڪيئي تقريرون جيڪي هو يزيد جي شان ۾ ڪن ٿا يُوٽيوب (Youtube) تي موجود آهن. ان کان علاوه انهي قسم جا ڪتاب مارڪيٽ ۾ موجود آهن. جن ۾ معاذالله يزيد کي خليفة المسلمين، اميرالمؤمنين ۽ بي قصور لکيو ويو آهي. جن سان شيعن ۽ اهلبيت (ع) سان محبت رکندڙ اهل سنت جي دل آزاري ٿئي ٿي. نه خوفِ خدا نه خوف رسول (ﷺ).
درٻار جي کٻي پاسي ٻاهر هڪ ڪمرو آهي، ان ۾ داخل ٿبو ته امام زين العابدينؑ جو مصلو آهي، جنهن جي اڳيان شيشو لڳل آهي. پاڻ جڏهن به هتي ايندا هئا ته انهيءَ جاءِ تي عبادت ڪندا هئا. ان سان گڏ هڪ چانديءَ جو ٺهيل جارو آهي، جنهن ۾ چاليهن ڏينهن تائين امام عاليمقام جو سِرُ مبارڪ رکيو ويو هو. ان سان گڏ ئي يزيد جو خزانو آهي، جنهن کي شيشي جي فريم سان بند ڪيو ويو آهي. هتي هڪ گول جڳهه آهي، جنهن کي سائي ڪپڙي سان ڍڪيو ويو آهي. هتي رسول اڪرمﷺ جو وار مبارڪ رکيل آهي. چون ٿا ته هتي امام حسينؑ جو سر مبارڪ به دفن ٿيل آهي، جيڪا ڳالهه صحيح ناهي، ڇو ته امام زين العابدينؑ سر مبارڪ کي جسم مبارڪ سان پوءِ گڏ دفن ڪرايو هو.
درٻار جي صحن ۾ هڪ توب رکيل هئي، جنهن لاءِ چيو وڃي ٿو ته هيءَ صلاح الدين ايوبيءَ جي توب هئي. درٻار جي ٻاهر کاٻي پاسي صلاح الدين ايوبيءَ جو محل به آهي، جتي اسان ڪونه وياسون. انهيءَ کانپوءِ هڪ سنهي بازار مان ٿيندا جناب رقيه بنت امام حسينؑ جي روضي تي آياسين.