غازي عباس علمدارؑ
سندن نالو عباسؑ۽ لقب علمدار آهي. سندن والد گرامي امام عليؑ ۽ والده ماجده فاطمهؑ بنت حزام بن خالد بن ربيعه ڪلابيه آهي. جِن جو لقب اُم البنين آهي. عباسؑ جي ولادت مبارڪ 4 شعبان 26 هجري ۾ مديني منوره ۾ ٿي.
حضرت فاطمه ڪلابيه سان حضرت عليؑ ان ڪري شادي ڪئي، جو سندن خاندان عربستان جي بهادر ۽ شجاعت وارو خاندان هو. حضرت عباسؑجناب ام البنين جا پهريان فرزند هئا. ان کان سواءِ عباس علمدارؑ کي ٽي ٻيا به ڀائر هئا، جن جا نالا عبدالله عه، جعفرؑ۽ عثمانؑهئا. اهي ٽيئي ڄڻا به ڪربلا جي ميدان ۾ شهيد ٿيا. حضرت فاطمه ڪلابيهؑ کي چئن پٽن جي نسبت سان فاطمه ڪلابيه ام البنين سڏيو ويندو هو. حضرت عباس علمدارؑحضرت امام حسن ۽ امام حسينؑ جن سان گڏ پنهنجي والد گرامي ابو تراب باب العلم، لحمِ رسولﷺ، جسم رسولﷺ، نفسِ رسولﷺ علي بن ابي طالبؑجن کان ورتي.
حضرت عباس علمدارؑ جن ارڙهن سالن جي عمر ۾ دور امامت امام حسنؑ ۾ حضرت عبدالله ابن عباس جي نياڻي لبابه سان شادي ڪئي. عبدالله ابن عباس حديثن جو راوي مفسر قرآن ۽ امام عليؑ جي بهترين شآگردن منجهان هو ۽ سندن سئوٽ پڻ هئو. حضرت عباس علمدار کي ٻه فرزند تولد ٿيا. هڪ عبيدالله ۽ ٻيو فضل، جيڪي بعد ۾ تمام وڏا علماءَ ٿي گذريا آهن.
حضرت عباس علمدار، جن مديني ۾ ئي بني هاشم قبيلي ۾ رهندا هئا، ۽ امام حسينؑ سان سدائين گڏ هوندا هئا. پاڻ سڄي زندگي پنهنجي مربي ڀاءُ امام حُسينؑ جي خدمت ۾ رهيا. بني هاشم کان علاوه سڄي مديني ۾ سندن وڏو رعب ۽ دٻدٻو هوندو هو. پاڻ بني هاشم جي ٽيهن جوانن سان گڏ امام حسنؑ۽ امام حسينؑسان گڏوگڏ رهندا هئا ۽ هر وقت سندن دفاع ڪرڻ لاءِ تيار هوندا هئا.
معاويه جي وفات کان پوءِ جڏهن وليد جيڪو مديني جو گورنر هئو، يزيد جي بيعت لاءِ امام حسينؑ کي دارالخلافه گهرايو ته، بني هاشم جا ٽيهه جوان حضرت عباس علمدار جي قيادت ۾ امام حسينؑ سان گڏ آيا ۽ امام عاليمقام جي حڪم موجب ٻاهر انتظار ڪندا رهيا، ته جيڪڏهن امام جو حڪم ٿئي ۽ ضرورت پئي ته امام عاليمقام جو دفاع ڪيون.
جڏهن امام عالي مقام مدينه کان هجرت جو فيصلو ڪيو ته حضرت عباس علمدار به ساڻن گڏ رهيا. پهريان مڪي ۾ پوءِ ڪربلا تائين قافله حسيني حضرت عباس علمدار جي نگرانيءَ ۾ هلندو رهيو.
ڪربلا ۾ دشمنن حضرت عباس علمدار کي امان جي بهاني دوکو ڏيڻ چاهيو ته، جيئن امامؑجو ساٿ ڇڏي وڃي. پر هن غيور والد جي غيور فرزند فرمايو ته، مان توهان جي انهيءَ امان تي لعنت ٿو ڪيان، جنهن ۾ فرزندِ زهرا نه هجي. ڪربلا ۾ حضرت عباسؑپرواني وانگي امام جي چوگرد چڪر ڪاٽيندو رهيو. جيئن امام عالي مقام کي ڪوئي گزند نه پهچي.
ميدانِ ڪربلا ۾ حضرت عباس علمدار اهڙي ته ڪارڪردگي ڏيکاري ۽ اهلبيت اطهار تي پنهنجي جان جو نذرانو اهڙيءَ طرح پيش ڪيو، جو جيستائين دنيا قائم آهي، وفا، غيرت ۽ شجاعت عباس علمدارؑسان منسوب ٿي وئي. پاڻ 10 محرم سن 61 هجريءَ ۾ روز عاشوره امام حسينؑ تي پنهنجي جان قربان ڪري ڇڏي ۽ جامِ شهادت نوش فرمايائون.