شاهه عبدالعظيم الحسني
سندن سلسلو چئن پشتن سان امام حسن المجتبيٰؑ سان ملي ٿو. يعني عبدالعظيم بن عبدالله بن علي بن الحسن بن زيد بن الحسن المجتبيٰ (ؑ) علي بن ابي طالب (ؑ). امام موسيٰ ڪاظمؑ جي شهادت وقت سندن عمر ڏهه سال هئي. پاڻ امام علي رضاؑ جا شاگرد هئا ۽ کانئن ئي علم حاصل ڪيائون ۽ روايتون نقل ڪيون اٿائون. امام علي رضاؑ کان پوءِ امام محمد تقي جوادؑ ۽ امام علي نقيؑ جن کان به علم ۽ فيض حاصل ڪيائون.
پاڻ چئن امامن سڳورن جي زيارت ڪئي هئائون. چئني امامن سڳورن جا پاڻ صحابي، نيڪ سيرت، زُهد ۽ تقويٰ جا صاحب ٿي گذريا آهن. بنو عباس جي ظالم ۽ جابر حڪمرانن جڏهن اهلبيت اطهار ۽ سادات جي مٿان ڌرتي ٽامو ڪري ڇڏي ته پاڻ لڏي اچي ري شهر ۾ سڪونت اختيار ڪيائون. پاڻ مومنن جي گهرن جي تهه خانن ۾ رهندا هئا ۽ عبادت الاهي ۾ مشغول رهندا هئا. رات جي پهر ۾ حضرت حمزه بن موسيٰ ڪاظمؑ جي قبر جي زيارت ڪندا هئا. سندن تمام گهڻا فضائل آهن، جيڪي هن سفرنامي ۾ بيان ڪرڻ جي گنجائش ناهي. بهرحال پاڻ وڏا فقيه ۽ علم و فضل جا صاحب هئا. شاهه عبدالعظيم 15 شوال سن 252 هجريءَ ۾ هن فاني دنيا کي 79 ورهين جي عمر ۾ الوداع ڪيو. روايتن ۾ آيو آهي ته هن عظيم المرتبت هستي جي زيارت ڪرڻ جو ثواب امام حسينؑ جي زيارت ڪرڻ جيڏو آهي.