ڪالم / مضمون

يادگيرين جا البم

هي ڪتاب “يادگيرين جا البم” نامياري شاعر ۽ ليکڪ محترم هدايت بلوچ جي تاريخي، تنقيدي، ادبي ۽ سياسي ڪالمن جو مجموعو آهي. ڪتاب ۾ ڪل 100 ڪالم شامل آهي.
  • 4.5/5.0
  • 5869
  • 745
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • هدايت بلوچ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book يادگيرين جا البم

• ڪراچيءَ جي نئين چونڊيل ناظم نالي

اسان ڪراچيءَ جي نئين چونڊيل ناظم جناب نعمت الله خان ائڊووڪيٽ کي ڪلاچيءَ واري مهاڻن جي شهر جو ناظم چونڊجڻ تي ڀيلڪار چئون ٿا، خوش آمديد چئون ٿا. پهرئين قدم جي طور تي مان نعمت الله خان جي ان ڳالهه کان ڏاڍو متاثر آهيان، ڏاڍو خوش آهيان جو هو صاحب سڌريل جمهوري ملڪن جي روش جيان پنهنجي مخالف ۽ هارايل اميدوار جناب تاج حيدر جي گهر هلي ويو ۽ ڪراچيءَ شهر کي ترقي وٺائڻ لاءِ گڏيل جدوجهد ڪرڻ جو عزم ورجايو. سندس اهو عمل ساراهڻ جوڳو آهي اميد ڪجي ٿي ته هو اڳتي هلي رنگ، نسل، مذهبي متڀيد، لساني جهيڙن، تنگ نظر طريقن کان هٽي، ڪراچي ۾ رهندڙ هر طبقي جي برابري جي اصول تي خدمت ڪندو. اسان چاهيون ٿا ته هو صاحب، جي ڪراچيءَ کي اڳتي نه وڌائي سگهي ته ڀلا پٺتي موٽائي اچي، اهي پويان پير ئي ڀلا جڏهن ڪراچيءَ جا روڊ رستا راتين جو ڌوپيا هئا. جڏهن ڪراچي راتين جو جاڳندي هئي، جڏهن ڪراچيءَ کي رتبو حاصل هو Karachi By Night يا ڪراچي راتين جا جاڳندڙ شهر جڏهن ڪراچيءَ ۾ عقيدن، مذهبن جي نالي تي مسجدن ۽ امام باڙن ۾ قتل ۽ خونريزيون نه هونديون هيون، جڏهن ڪراچيءَ ۾ ڦرون ڌاڙا ۽ اغوائون نه هونديون هيون جڏهن ڪراچيءَ ۾ جبري چندا وصول نه ٿيندا هئا. جڏهن ڪراچيءَ جي ماما پارسي ۽ گرامر اسڪولن ۾ پڙهندڙ نياڻيون اسڪرٽ پائي اسڪول وينديون هيون، پر انهن تي برين نظرن وجهڻ وارا نه هوندا هئا، جڏهن ڪراچيءَ ۾ ميخانا هئا، نائٽ ڪلب هئا، انهن ميخانن ۽ نائٽ ڪلبن جي اندر زندگي هوندي هئي. خوشيون هونديون هيون، پر انهن جو اظهار سڙڪن ۽ روڊن رستن تي نه هوندو هو. پوءِ اسلام جي جوشيلن اهي وٿاڻ ويران ڪري ڇڏيا ۽ انهيءَ جي جاءِ ته هينئر هر روڊ، هر رستي جي ڪنهن گٽر يا ڪچري دانن جي ڀرسان غليظ ۽ گدلا هيرونئي چوڪڙيون ٺاهي پنهنجي ليکي وڏي رازداريءَ سان هيروئن پيئن ٿا. جن کي هر ايندڙ ويندڙ ڏسندو ۽ پنهنجي معلومات ۾ اضافو ڪندو اڳتي وڌي ٿو. ٻيو ته ٺهيو پر اسڪولن جا معصوم ٻارڙا ۽ نياڻيون به اهو تماشو روز ڏسن ٿا. جنهن کي اعتبار نه اچي ته اهي اردو بازار سامهون، گورنمينٽ وومين ڪاليج جي ڀرسان پيل ڪچري دانن ڀرسان هيروئنن جا پرڪار ڏسي.
منهنجي جان بخشي ٿئي ته مان ائين چوندس ته پاڪستان ۾ ڪلاشنڪوف قتل، هيروئني ڪلچر جو انقلابي قدم اسلام جي وڏي علمبردار “شهيد” ضياءَ الحق کنيو. ماشاءِالله سندس پوک واهه جو ڦلدار ٿي آهي. اڄ هيروئن جو، ڪلاشنڪوف جو ڪاروبار اوجن تي آهي ۽ اهو سڀڪجهه اسلام جي عظيم نالي جي آڙ ۾ ٿيو آهي. ڇا ته اسلام جي هن خدمت ڪئي هئي. ڪراچيءَ جي ڪلچر تي شايد مونکي ڪيئي ڪالم لکڻا پوندا، پر اڄوڪي ڪالم جي پڄاڻي مان آچر 12 آگسٽ جي انگريزي اخبار ڊان ۾ ڇپيل هڪ ڏکايل ماءُ پاران ڇپايل هڪ خط سان ڪريان ٿو. هي خط هزارين لکين مائرن جي فرياد ۽ فرياد جي موٽ ۾ نه ٿيندڙ انصاف جي عڪاسي ڪري ٿو............................
منهنجي پٽ شاڪر لطيف 29 جولاءِ تي ڀُنگ خاطر قتل ڪيو ويو. هن وقت مان مامتا واري اڻ ميي درد جي طوفان مان گذري رهي آهيان. منهنجو پٽ ٽيويهن سالن جو ڳڀرو نوجوان هو، جيڪو لنڊن مان بيريسٽري پاس ڪري تازو موٽيو هو. منهنجي اولاد فقط اهوئي اڪيلو پٽ هو، جيڪو نهايت ئي صالح ۽ فرمان بردار هو. هو امڙ جي اکين جو ٺار هو، جيڪو وڏو ٿي مون کي ۽ قوم کي وڏا سک بخشي ها. هن کي وڏيون شڀ ڪامنائون هيون، هو وڏيون آسون ۽ اميدون کڻي سڦلتا جي سفر تي نڪتو هو، جيڪو سفر منزل ماڻڻ کان اڳ قاتلن اڻ پورو بڻائي ڇڏيو، هو نرم دل ۽ نرم مزاج هو ۽ ونڊڻ لاءِ مرڪن جي وٽس کوٽ نه هئي. مان هاڻ اڪيلائپ ۾ سندس شرير ۽ چلولي مرڪ جي تصوير ۾ جيان ٿي.
منهنجي پاڙيسري امجد ملڪ کيس اغوا ڪيو ۽ زهر پياري ماريو. اڃان هن ڀُنگ جي گهر به نه ڪئي هئي. منهنجي سدا مرڪندڙ پٽ جو لاش سندس ئي ڪار جي ڊڪي مان پوليس جي تفتيش جي نتيجي ۾ ڇهن ڏينهن کانپوءِ مليو. پوليس پاران اها به خبر پئي ته هن قاتل جي اها نه ته پهرين واردات آهي ۽ نه آخري.
منهنجو ڏک وسرڻ جو نه آهي پر مون کي فقط ايترو آسرو کپي ته منهنجي پٽ جو قتل اڪارتو نه ويندو. منهنجي پٽ پنهنجي جان جو نذرانو ڏئي آهي جانيون بچائي ورتيون جيڪي هن قاتل کي وٺڻيون هيون.
منهنجي نظر ۾ شاڪر شهيد آهي. پنهنجي پيڙهي جي ٻين نوجوانن جي برعڪس هو انگلينڊ ۾ بهترين ملازمتن جون ڪيئي آڇون ٺڪرائي، منهنجي مخالفت جي باوجود ملڪ موٽي آيو. سندس عقيدو هو ته منهنجي وطن کي منهنجي وچن جو ويساهه آهي مان اهو وچن پورو ڪندس، مان پنهنجي وطن جي خدمت ڪندس. هاڻ مان پنهنجي حڪومت کان اهو پڇڻ ٿي گهران ته ڇا هن ملڪ جو عدالتي نظام سندس عزم جو ڀرم رکندو؟ ڊڄان ٿي ته هي نظام منهنجي پٽ جي ملڪي خدمت واري وچن ۽ عزم جو ڀرم نه رکي سگهندو ۽ اڳتي ڪا ماءُ پنهنجي اولاد کي وطن جي خدمت واري جذبي ۽ پرڏيهه اعليٰ تعليم حاصل ڪرڻ کان پوءِ ملڪ موٽڻ جي اجازت نه ڏيندي.
اخبار رستي مان حڪومت کي اپيل ٿي ڪريان ته منهنجي ڳڀرو پٽ جي قاتل کي موت جي سزا ملڻ کپي ۽ ترت ملڻ کپي. اهو قاتل جڏهن چوٿين آگسٽ تي پنهنجي گهر هڪ دعوت ۽ ٽهڪڙن جي محلفن ۾ خوش هو عين تنهن وقت منهنجي پٽ جي لاش سندس ڪار جي ڊڪي ۾ پيل هو.
رحم جا ڪا به گنجائش ڪانهي امجد ملڪ کي بنا دير ڦاسيءَ تي ٽنگيون وڃي. اهڙي قدم سان شايد اڳتي قاتلن ۾ ڪجهه خوف پيدا ٿئي ۽ ائين نه سمجهن ته سندس هٿ قانون جي پهچ کان مٿي آهن. جيڪڏهن هن قاتل جي ترت ڦاهي اچڻ سان هڪ قتل ۾ به ڪمي آئي ته مان سمجهنديس ته منهنجي پٽ جو قتل اڪارتو نه ويو.
مسز شهناز لطيف...............
جناب نعمت الله صاحب، هيءَ ڪٿا هڪ ماءُ جي نه آهي اها ڪٿا الائي ڪيترين مائرن جي آهي جن جون جهوليون قاتلن جي گولين اجاڙي ڇڏيون آهن. الله اوهان جو مددگار ٿيندو.

عوامي آواز ڪراچي 15 فيبروري 2001ع