• مُيائي جياس - جي وڃي مڙُهه ملير ڏي
توهان سوچيندا هوندا ته هي فلائيٽ ليفٽيننٽ مطيع الرحمان آخر ڇا هو ۽ ڪير هيو !؟ جنهنجو لاش 35 سالن کان پوءِ جڏهن پنهنجي وطن واپس پهتو ته کيس ايڏي عظيم الشان آڌر ڀاءُ سان وصول ڪيو ويو. بِگل وڄايا ويا. فوجي سلامي ڏني ويئي. وزير اعظم گلن جي چادر چاڙهي ۽ پنهنجي پوري ڪابينا ۽ فوج جي ٽنهي سربراهن سميت غمگين ۽ خاموش بيٺي رهي. مطيع الرحمان جي وني ۽ سندس ڌيءَ پڻ موجود هيون.
ته ٻڌو ته فلائيٽ ليفٽنيننٽ مطيع الرحمان ڪير هو ۽ هن ڪهڙو ڪمال ڪيو هو جنهن جي نتيجي ۾ هن کي مڪمل قومي اعزاز سان دفنايو ويو.
هي اهو شينهن هو، جنهن 20 آگسٽ 1971ع تي پاڪستان ايئرفورس جو تربيتي فائيٽر جيٽ پاڪستان کان هندستان اغوا ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي هئي. جنهن ۾ راشد منهاس تربيت تي موجود هو - ۽ جهاز کي هندستان ڏانهن اغوا ڪرڻ جي ڪوشش، ان ايئرفورس جي نوجوان تربيتي آفيسر ناڪام بڻائي هئي.
بنگالي فلائيٽ ليفٽيننٽ مطيع الرحمان فوجي جهاز جي ڪمان ڪري رهيو هو ۽ راشد منهاس تربيت تي هو. اڏام دوران جڏهن راشد منهاس ڏٺو ته پائليٽ جهاز کي هندستان ڏاهن کڻي وڃي رهيو آهي ته هن پنهنجي سينيئر کان پڇيو ته “سر توهان جهاز ڪيڏانهن ٿا کنيو وڃو؟ “ جنهن تي بنگالي آفيسر خاموش رهيو. ٿوري دير کان بعد جهاز جڏهن هندستان کي ويجھو ٿيو ته راشد منهاس ٻيهر بنگالي آفيسر کان پڇيو ته سر توهان جهاز ڪيڏانهن کنيون ٿا وڃو. تڏهن ڪجهه تُرشي سان بنگالي آفيسر کيس خاموش رهڻ لاءِ چيو.
جهاز جڏهن هندستاني سرحد کان فقط 32 ڪلوميٽر پري هو، يعني فقط ٻن منٽن جيتري اڏام جو مفاصلو هو ته راشد منهاس بنگالي آفيسر کي وڃي سوگھو ڪيو. جهاز ۾ ويڙهه شروع ٿي ويئي ۽ اهڙيءَ طرح جهاز پاڪستان جي سرحد اندر هندستان جي سرحد ويجھو ڪري تباهه ٿي ويو ۽ مطيع الرحمان ۽ راشد منهاس ٻئي اجل جو شڪار ٿي ويا.
هڪ ٻيو موقف هي آهي ته راشد منهاس ڪاڪ پٽ ۾ جهاز جو بٽڻ دٻائي بنگالي آفيسر کي ڪاڪ پٽ مان جهاز جي ٻاهر ڦٽو ڪري ڇڏيو هو ۽ جڏهن جهاز زمين تي ڪري تباهه ٿيو هيو ته ان وقت جهاز اندر فقط راشد منهاس موجود هو.
ان واقعي کان پوءِ راشد منهاس جي همت ۽ دليري ، بهادري ۽ جرئتمندي کي قوم تمام گهڻو ساراهيو. کيس شهيد جو لقب مليو ۽ کيس نشان حيدر جو وڏي ۾ وڏو فوجي اعزاز به مليو.
• هتي پنجٽيهن سالن کان پوءِ بنگالي قوم پنهنجي شهري کي شهيد اعظم جو رتبو ڏنو. کيس بنگالي قوم جي آزادي جي جنگ جو هيرو تسليم ڪيو ۽ کيس هتان جو وڏي ۾ وڏو فوجي اعزاز “ بير سريشسٿو BIR SRESHTHO “عطا ڪيو.
• راشد منهاس هڪ مسلمان، هڪ مسلمان ملڪ پاڪستان جو قومي هيرو سمجھيو پيو وڃي.
• مطيع الرحمان، هڪ مسلمان، هڪ مسلمان ملڪ بنگلا ديس جو هيرو سمجھيو ٿو وڃي، جنهن کي پڻ شهيد جو رتبو ڏنو پيو وڃي.
• ٻئي ڄڻا مسلمان – هڪ پنهنجي ملڪ لاءِ وڙهي رهيو هو – ٻئي کي هڪ مسلمان ملڪ کان آزادي گھربي هئي.
• پاڪستان جو موقف آهي ته بنگالي آفيسر غداريءَ جو ثبوت ڏنو ۽ پاڪستان جو جهاز هندستان ڏانهن اغوا ڪرڻ ٿي گھريو. ان لاءِ ان غداري جي ڪوشش کي ناڪام بنائڻ لاءِ راشد منهاس وڏو ڪارنامو ڪيو ۽ هو شهيد آهي.
• بنگلاديش جو موقف آهي ته پاڪستان جي فوجن 1971ع جي جنگ آزادي دوران هزارين معصوم بنگالي عورتن جي عصمت دري ڪئي ۽ بنگال جا حق غضب ڪيا. انڪري بنگالي پائليٽ مطيع الرحمان جو اهو عمل صحيح هو ۽ بنگال جو هيرو ۽ شهيد آهي.
• ڇا اسان جا عالم – اڪابر، اديب ۽ دانشور اهو ٻڌائي سگھندا ته ڪير صحيح هو ۽ ڪير غلط هيو؟
• ڇا ٻنهي کي شهيد تسليم ڪري سگھجي ٿو؟
(ڍاڪا – بنگلاديش مان لکيل ڪالم)