اسان جيئن جيون، گذاريو ته مڃجي،
قدم پنهنجا ثابت، ڏيکاريو ته مڃجي.
ها منصف جي اڳيان ۽ محتسب جي سامهون،
پُڪاري ڪو ظالم، بيهاريو ته مڃجي.
هي شعلن جا درياء، هي ٽانڊن جا رستا،
هتان ڪا ته ڪشتي اُڪاريو ته مڃجي.
مزارن ۾ ڏيئڙا ته هر ڪو ٿو ٻاري،
مخالف هوا ۾ ، سي ٻاريو ته مڃجي.
جتي روز بازار، بيروت بنجي،
اُتي پيار پيارا پُڪاريو ته مڃجي.
هي حورن جا جوڙا هي سُهڻن جا ٽولا،
هتي تند تُون تُون، تنواريو ته مڃجي.
وڏو نانءُ تُنهنجي سخا جو ٻڌو سين،
”نفيس“ ڪجهه اسان ڏي نهاريو ته مڃجي.
*