اوهان سان وڙهبو
اسان اوهانجي سڏن تي ڊوڙون هزار پاتيون هزار ڀيرا،
اسان اوهان کي، اکين جي اڳيان هٿن سان ٺاهي ڏنا آکيرا،
وفا جي بدلي اوهان ڏنو ڇا؟ جلائي ڇڏيا جگر ۽ جيرا،
اوهان کي هاڻي ڪڏهن نه ڇڏبو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
اسان اوهان کي اجهو ڏنوسين، اڱڻ ڏنا ۽ ڏنيون اوطاقون،
اوهين اُگھاڙا هُتان ٿي آيا، اسان اوهانکي ڏنيون پوشاڪون،
اوهانجا بازو ڪٽيل ڏٺاسين، تڏهن اوهانکي ڏنيون بي ساکيون
اسان نه ڄاتو ماڻهو ڪو مٽبو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
اسين خدا کي ڪٿي به ڳوليون، اوهان کي نڀهه هُجن مسيتون،
اوهانجون رسمون اوهين ٿا ڄاڻو، اسان کي پياريون اسان جون ريتون،
اسين سچائي ڄاڻون صداقت، اسان کي ملنديون هميشه جيتون،
اوهانکي سوئر سَٽيو پئي سَٽبو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
اسان اوهانجي ٻچن جي لاءِ، گھڻا ڪياسون گھڻا اوجاڳا،
اسان وفا جي نڀاءَ جي خاطر، گھڻا ڳنڍياسون گھڻا ئي ڌاڳا،
اوهانجون سوچون اُهي ئي ڌاريون، مٿان روحن جي لٿا نه راڳا،
گھٽيءِ گھٽيءَ ۾ اوهانکي گهٽبو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
اسان ته خوشيون ڏنيون اوهان کي، اوهان ڏنو ڇا رڳو ئي آهون،
اسان جا ڪونڌر ڪُٺا تو ظالمَ، کليل ڏٺيون تو سندن نگاهون!؟
ايندي سُهائي ويندو انڌيرو، اداس اکيون ڳولين راهون،
حقن جو پوءِ حساب وٺبو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
اسان ته تانا سٺا نه ڪنهن جا، آيون اسيرن سنديون ميارون،
چون ٿا غيرت ڪٿي اوهان جي؟ سڳوري سنڌ ٿي ڪري پُڪارون،
اسان ته تن سان وچن ڪيو آ، کَرن کان کسبيون سڀئي بهارون،
انهيءَ عزم کان ڪڏهن نه ڦربو، اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
بنا سبب جي جيڪي به باندي، قسم اسانکي انهن ادن جو،
جنين جون سيڄون اوهان سڃيون ڪيون، قسم اسانکي انهن بنن جو،
قسم اسانکي خالي گھرن جو، قسم اسان کي ننڍن ٻچن جو،
”نفيس“ پاڙو پليد پٽبو اوهان سان وڙهبو.
اوهان سان وڙهبو.
*