ڏينهن اچي ويا
گونگي سنڌڙي مُنهن کي کول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
ٻاجھاري او ٻاجھاري،
ٻاجھارا اڄ ٻول ته ٻول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
هينئڙي تي تون هٿ رکي،
ڇڏ ڇڏ هيڏو سارو هول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
دودي جهوڌي جي او مادر،
رڻ ۾ راڻي پاڻ نه رول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
وحشي هاڻي واٽ وٺي،
نه خالي ڪندا تنهنجا جھول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
ڌرتي تنهنجا دل جا ڌاڻا،
هوشو هيمون سڀ انمول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.
”نفيس“ نازڪ موڙ مان گُذري،
اُٿيا آهن ڍاٽي ڍول،
ڏڪڻ وارا ڏينهن پڄي ويا.