تنهنجي هٿن ۾ آهي، زندگي ڏيو نه ڏيو،
پريشان حال منهنجي کي، خوشي ڏيو نه ڏيو.
آس جا ديپ سجائي رکيا اٿم دل ۾،
تنهنجي ئي وس ۾ آهي، روشني ڏيو نه ڏيو.
الائي وقت ٿيو جو، کلي سگھيا نه آهيون،
تو تي ڇڏيل آ سُهڻا، ڪا هنسي ڏيو نه ڏيو.
پنهنجي ٻانهن جي حجري ۾ پناهه ڏي مونکي،
دامن يار پنهنجي ۾، گھٽي ڏيو نه ڏيو.
دل ويئي هٿن مان، ڪو پتو نه پيو،
سا سڄڻ مونکي موٽائي، اچي ڏيو نه ڏيو.
تنهنجي زلفن جي اسيري قبول آهي ”نفيس“
جڳهه دل پنهنجيءَ ۾، سکي! ڏيو نه ڏيو.
*