اسين دل لڳايون، لڳايون ته ڪنهن سان،
ڪيل قول اهڙا، نڀايون ته ڪنهن سان.
ڪٽيل هن زبانون، اسانجون او ساٿي!
پنهنجا ٻول ٻاتا، ٻڌايون ته ڪنهن سان.
قسمت کي يارو بُرو ڪونه چئبو،
مگر روح پنهنجو، ريجھايون ته ڪنهن سان.
هڻيو حق جا نعرا، هلون پيا ليڪن،
پنهنجو فرض هي پوءِ، پڄايون ته ڪنهن سان.
”نفيس“ جون نگاهون بندن ۾ سراسر،
ها گونگا اشارا، ملايون ته ڪنهن سان.
*