ٿا ڇڏي بس وڃون، هيءَ گھٽي ڇا ڪجي
ٿي اوهان کي ملي، ايئن خوشي ڇا ڪجي.
رهاڻ رس ۾ هُئي پوءِ به روئندو رهيس،
ڪين توسان سگھيس مان پڄي ڇا ڪجي.
هي نشيليون اکيون، پر سي ڳهيليون اکيون،
ڪانه سمجھي سگھيون، دل لڳي ڇا ڪجي.
ڪوڙ ايڏو ڪيئي ، قلب ساڙي ڇڏيئي،
وئين حقيقت ڪنان تون هٽي ڇا ڪجي.
ڏس مقدر پنهنجو نيهن ۾ اي ”نفيس“،
ڏينهن قيامت جھڙو وڃ ڏسي ڇا ڪجي.
*