جُڳن کانپوءِ جوءَ منهنجي ۾ جاني جهوڌو جوان مليو،
دردن جو هن ديس منهنجي کي، دارون ۽ درمان مليو.
سچ سُڻائڻ وارو ساٿي، سامهون آيو سينو سهائي،
ڏاڍ کي ڏارڻ ڏينهن اڄوڪي، دولهه درياءَ خان مليو.
ڌرتي! تُنهنجا درد دفع ٿيا، پَڏ ڀلي اِن پُٽ مَٿي،
پُٽ پيارو پَٽَ مُنهنجي کي، ڏاهو ڏس انسان مليو.
مُلڪ منهنجي مان موذي مارڻ، موٽي آيو مُڙس مٿير،
جوءَ منهنجي جا جهانگهي جاڳو، جيئري ئي جڳ جهان مليو.
من ۾ جنهن جي مورت رکندي، سيوا ڪئي سُون سال سوين،
جَلوا اُن جا جاءَ بجاءَ ڏِس جهڙو جيون دان مليو.
ڀٽڪي ڀٽڪي ڀلجي وياسين، بستيءَ جو ڪو ڏس نه هو پر،
”نفيس“ نرمل نڪري آيو، واهه! منزل جو نشان مليو.
*