منهنجي خودي بي خوديءَ کي ڇڏي ڏيو،
زمانا اسان جي خوشيءَ کي ڇڏي ڏيو.
بنا وقت سڀ ڪنهن وڦلي پوي ٿي،
چري دل منهنجي ، چلوليءَ کي ڇڏي ڏيو.
نه ڪر ناٽڪي تون، کلائڻ جي دعويٰ،
لڙي لُڙڪ پوندا، هنسيءَ کي ڇڏي ڏيو.
هيءَ سا گھٽي آ، جتان هو لنگھي ٿو،
رقيبو! اسان جي گھٽيءَ کي ڇڏي ڏيو.
اهي پير ساڳيا نه ڊاهيو انهيءَ جا،
پرينءَ جي پيرن جي، مٽيءَ کي ڇڏي ڏيو.
ننڍي ٻار وانگي چيم کيس چنبڙي،
چيائين چپن تي چُميءَ کي ڇڏي ڏيو.
گھڻئي گُل پيرن سان، لتاڙيئي ”نفيس“،
چڱو آ چمن ۾، ڪليءَ کي ڇڏي ڏيو.
*