تون ٻاهر نه وڃ......
وڏ ڦڙا پيا وَسن، تون ٻاهر نه وڃ،
ڀڄي پوندئي بدن، تون ٻاهر نه وڃ،
اُن کان اڳي، تنهنجي پوتي پُسي،
چلولو چاڳلو توکي چولو چُهٽي،
چنڊَ ليئا پائي، تنهنجا جلوا ڏسي،
بند منهنجي خاموشيءَ جا سارا ٽُٽن،
تون ٻاهر نه وڃ...........
تنهنجي چنچل ادا تي، گُل ٿا ٽڙن،
لوڏ تي هوڏ تي، تتليون رقص ڪن،
ٿا ڀونئرا ڀنڀوريون، گھٽيءَ ۾ ڦرن،
۽ برقي بدن مان شعلا اُٿن،
تون ٻاهر نه وڃ...........
زُلف تنهنجا ڏسي ٿيون گھٽائون گجن،
بجليون بُلَ ڏئي پيون مٿان ٿيو ڪرن،
بي مندائتا ڪَڪرَ پڻ برسيو پون،
جگنو به تنهنجي اڳيان ٿا جھڪن،
تون ٻاهر نه وڃ...........
تنهنجي نيڻن جي بخشش عطا ٿي پوي،
جيئن حياتيءَ جو مقصد بجا ٿي پوي،
هي مدت جا پياسا، پيا ڍُڪ گھُرن،
ڇا رکي تون ڪندينءَ!؟ ڇڏ ته پياسا پيئن،
تون ٻاهر نه وڃ...........
آ ”نفيس“ تو کان مٺڙا، ڀلا ڇا گھريو؟
اهوئي ته ٿورو اسان سان رهو،
حياتيءَ تي پيارا ڪهڙو ڀروسو،
ترس تيسين مٺا، جيسين ماڻهو سُمهن،
تون ٻاهر نه وڃ..........