گُلن ڦُلن ۽ چَمن جون ڳالهيون، جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو،
تنهنجي ته ڳاڙهي ڳلن جون ڳالهيون، جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
تنهنجي هُجڻ جي ڀري سين حامي، چيائون توبه گناهه ڪيو تو،
مڪار اهڙي مُلن جون ڳالهيون جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
اڃا ته تنهنجي عُمر ئي ناهي، وفا کان واقف ڪٿان آهين تون،
تيسين ته تو تي هُلن جون ڳالهيون جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
عبادتن ۽ رياضتن ۾ لذت آ ڪهڙي، مون کي خبر آ،
تون ساڻ گھاريل پلن جون ڳالهيون جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
ڏَها، چِلا ڀي گھڻئي پچايون، ويٺس گھڻو ئي مُراقبن ۾،
محبوب تو سان مِلَڻ جُون ڳالهيون جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
”نفيس“ نادان آهي ليڪن ، ٿورو ته سوچيو ٿيو ته ڪيئن ٿيو،
توهان جي کينچَل کِلَن جُون ڳالهيون جڏهن به نڪتيون روئڻ اچي ويو.
*