دل چري ايئن وري، ڏچي ۾ نه وجهه،
عشق ڀوڳ ناهي، همرچي ۾ نه وجهه.
زلفن جو باندي، بڻائي قبول آ،
مڙئي ملزمن جيئان ڪچي ۾ نه وجهه.
سڄو شهر آرس موڙي اُٿيو ٿئي،
جيون پُرسڪون، ڌم ڌچي ۾ نه وجھه.
۽ بي داغ دامن، رهيا هون شهر ۾،
سفيدي منهنجي، رنگ رچي ۾ نه وجھه.
مطلب جي منڊي ۾، آسودو ٺڳي جو،
وکر ڪوڙ وارو، سچي ۾ نه وجھه.
۽ چو ڦير ٽانڊا، ٻاري ڇڏيا ٿَن،
”نفيس“ دل پنهنجي، مچ مچي ۾ نه وجهه.
*