سانول ياد ستائي ٿي......
گھڙيءَ گھڙيءَ ۾ گھائي ٿي،
رات جي ڏانئڻ کائي ٿي،
هُن هيڏا هيڏا ڏند ڪڍيا،
ڏسندي جنهن کي ڏيل ڏڪيا،
پوءِ به منهنجي مارڻ خاطر،
ڪيڏا ڪاتَ نه لائي ٿي.
تنها تنها آهن راتيون،
جن ۾ تنهنجي پيار جون باتيون،
سُورن ساڙهيون سُڃيون ڇاتيون،
سانول ياد ستائي ٿي.
پڪ ته ڪنهن سان پرتو آهين،
تڏهن ته ايڏو چڙتو آهين،
ڇا به آهين پر سرتو آهين،
دل اهڙا ٻول ٻڌائي ٿي،
”نفيسَ“ نيڻن سامهون آيو،
گھورن جنهن کي آهي گھايو،
پوءِ به پيرن پايل پايو،
ڇوري ڪا ڇرڪائي ٿي.