ايءَ نه وَڙ سندوءِ، جي ڪوڙن ڪين ڪُڇين،
قلم کڻيو قاضيا! سچن کي سَٽين،
ايمان پيو مَٽين، ڪوڏيءَ مٿي قاضيا!
***
انڌا، ناهي علامت، تو ۾ قاضي ڪا،
ٿو پڙهي پاپ جي، پَٽي سڀ اها،
ويچارن ويساھ، ڏيو ڏُکوئين ٿو گھڻو.
***
انڌا ، ناهي علامت، تو ۾ قاضي ڪا،
حرف حرف جو حسابڙو، ڏيندين اڄ سڀاءُ،
اصل عدالت آ ڏُکي، ڌڻيءَ جي درگاه،
تو کان پڻ پُڇا، پاپي ٿيندي پاپ جي.
***
( ڪالاباغ ڊيم جي حوالي سان لکيل )
جيڏي ڪئي جَرَ، تيڏي ٻي نه سُڄيم،
ڀينرن کان ڀائر ويا، ونين ڪنان وَرَ،
نڪي ٻيڙيون سيرَ ۾، نڪا هوڙن جي خبر،
ڏاڍي جا ڏَمَرَ، اڳ نه ڏٺاسون ايترا.
*
جَرَ ماريا جيڏيون، جاتيءَ جا جوان،
نه جهوپا، نه جھوپڙيون، نه مِٽَن جا ته مڪان،
لهرن لوڙهي ڇَڏيا، تباهه ڪيا طوفان،
الله حَق سبحان، اجل آندو اوچتو.
*
وڻجهاري! ٽوڙ ونواھ، تو وَر وَيو ويِر ۾،
ڇوري! ڪر نگاھ آئي تباهي تَڙَ تي،
*
مٽ نه مُنهنجا موٽيا، نه ”ملاح“ ”مُهاڻا“،
”چالڪا“ چلي ويا، نه ٻُڌجن ٿا ”ٻوهريا“،
نه ”ٿهيمَ“ نه ”ٿهيمور“ نه ”رڇا“ ۽ ”راڄا“،
”ڌانڌل“ هن ديس جا، نه ڏسجن ٿا ”ابڙا“،
نه موٽيو هو ”ملوڪاڻي“، نه آيو اصغر شاهه،
نڪي ”جت“ جوءَ جا نه سُهڻا ”سميجا“،
نه سي پَٽَ ساڳيا، نه پرينءَ جا پاڇا،
گھوڙا ڙي گھوڙا !! سمونڊ ڪيڏي سُڃ ڪئي.
*