هنيا اٿئي هزارين، تکا تير ڪيڏا،
ڪُٺا اٿئي قداور، ميان مير ڪيڏا.
سُرما ۽ سينڌون سنواري اچين ٿو،
سورهيه ته سوگھا ۽ سُڌير ڪيڏا.
متو ڪيئن نه هوندو، ممڻ منزلن تي،
راهن تي روڪيا، هو راهگير ڪيڏا.
حُسن هر گهڙيءَ تي سِر آهي گھرندو،
لکي ڇا لکان مان، هو نظير ڪيڏا.
”نفيس“ نرم دلڙي ڪرڻ ڪار ناهي،
چُري چنگ جي ته، پَون چير ڪيڏا.
*