نه تون ٿي مڃين، نه دل ٿي مڃي،
پوءِ ڀلا ڇا ڪجي، چئو ڀلا ڇا ڪجي.
هڪ ته تنهنجو شباب ، ٻيو سامهون آ شراب
عادتي دل اٿم، هرکجيو هرکجي.
نه تو هَٺ ڇڏيو، نه دل هٿ کنيو،
زندگي ظلم ۾، ٿي لُڇي ۽ پچي.
آءُ عادتي نه آن، غَمَ هُن جا لاهڻ،
مئه ڪشو بس هلو، مئڪدي مئڪدي.
ڪير ڪيسين ڀلا ، ويهي واري مٿي،
نالا تنهنجا صنم، پيو ڊاهي لکي.
”نفيس“ تيسين تڙپ، جيسين سُهڻو چوي،
سُونهن ساري سندم، يار تنهنجي بِلي.
*