کُليل ھُن دريءَ مان، بجلي پئي چمڪي،
لڳي ٿو حُسن جي، تَجلي پئي چمڪي.
ڪڍي ڪنڌ ڪفن مان، اُميدون اُٿيون ھِن،
ٿو ڀانئيان ڪا من جي، مڪلي پئي چمڪي.
رُڳو سڌڙيا ھُئا، تڏھن ويا اُڏامي،
ھوا ۾ شمع ڏس، ھيڪلي پئي چمڪي.
ٻُڌو ٿم سرمد سوريءَ چڙھي ٿو،
تڏھن شھر سارو ۽ دھلي پئي چمڪي.
سچ کي انڌيري جي چادر ۾ ويڙھي،
وڏو ڪنڌ کڻي اڄ چُغلي پئي چمڪي.
نفيس اُت رياضت، عبادت اَجھائي،
جتي جوت ٻاري، جاھلي پئي چمڪي.
*