4 مارچ جي حوالي سان....
بلا هتان ڀڳي نه آ، گھاروڙي گَس ڪي کڻو،
بچي نه ڪو بگڙ ٻچو، دُهل دس ڪي کڻو،
ادا نه پاڻ ۾ وڙهو، دلين تان ڪس ڪي کڻو،
لاهيو هي ڏاڍ ڏيههَ تان، ڏاهَن جا ڏَسَ ڪي کڻو،
وڏائي وس ڪي کڻو، شاباسون جَسَ ڪي کڻو،
وڙهو، وڙهو، ونيون وڙهو، اوهانجا وَرَ ويل ۾،
وڙهو وڙهو اي جيجلون، جگر گھڻا ئي جيل ۾،
وڙهو وڙهو اي ڀينرون هو بيشمار بيل ۾،
لُچائي، لوڀَ، لالَچون، ختم ڪريو ڪنهن کيلَ ۾،
ڳاٽ ڏاڍَ جا لُڻو، شاباسون ڪي جَسَ کڻو،
هُو مهيني ٽي، چوٿي ڏينهان گوليون گھڻيون گُذر ٿيون،
هُو مهيني ٽي، چوٿي ڏينهان سوين سسيون وَڍيون وَيون،
هُو مهيني ٽي، چوٿي ڏينهان ونيون وَرَن لاءِ رُنيون،
هُو مهيني ٽي، چوٿي ڏينهان ڇا کان ته ڇورڙيون ڇنيون،
هاڻي ته هَٿَ ڪي هڻو، شاباسون جَسَ ڪي کڻو،
هي دنگ پنهنجي ديس جا، ڌڙي ڌڙي ڌڙي وٺو،
هي حق ۽ حساب سڀ، تڙي کڙي اڙي وٺو،
۽ سينڌ پنهنجي سنڌ جي سون سان جڙي وٺو،
هي محل ماڙيون، موملون چانگي مٿي چڙي وٺو،
راڻا ڪي راڄ کي وڻو، شاباس جَسَ ڪي کڻو،
اسان جي ڪالھ پُٺ مٿي، ڇُرا ڇُريون گھڻيون ڀڳيون،
اسان جا جوان جيل ۾، سندن سريون گھڻيون ڀڳيون،
گھوڙا گھوڙا گھرن اندر، گھرن وريون گھڻيون ڀڳيون،
۽ وحشتن جي ويل کان، دليون چريون گھڻيون ڀڳيون،
دودا! هي دهشتون ڌُڻو، شاباسون جَسَ ڪي کڻو،
ٺاٺ ٻاٺ کي ڇڏيو، اڃا ته ٺاٺ پيا ٺهن،
ڪڙولا، قيد ڪوٽ ۽ وڏائي ويل پيا وهن،
ٻنيون ونيون ته ٻيل پر، ٻڍا ۽ ٻار پيا کڄن،
”نفيس“ نهار نينگرا، سمورا سور پيا سهن،
ڇڄو نه پَٽَ تي ڇڻو شاباسون جَسَ ڪي کڻو.